του Αλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης, medlabnews.gr iatrikanea
Δημοσιογράφοι υγείας κλήθηκαν να ζήσουν μια βιωματική εμπειρία διαφορετική. Η πρόσκληση έλεγε Dine in the Dark κάτι που θα γινόταν για πρώτη φορά σε Εκπροσώπους ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Έτσι και έγινε. Σε ξενοδοχείο της Αθήνας διαμορφώθηκε μια αίθουσα, τοποθετήθηκαν ροτόντες και στη συνέχεια ειδικά εκπαιδευμένη ομάδα ανέλαβε το εγχείρημα.
Οι δημοσιογράφοι μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και πιάνοντας τον ώμο του καθοδηγητή οδηγήθηκαν στο τραπέζι τους και κάθισαν για το δείπνο. Το σερβίρισμα του φαγητού έγινε από άτομα με πρόβλημα όρασης και από εκπαιδευμένους εθελοντές.
Το δείπνο σε απόλυτο σκοτάδι είναι μια μοναδική εμπειρία που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Για μια φορά, οι ρόλοι αλλάζουν και ο σερβιτόρος που δεν βλέπει γίνεται τα μάτια μας. Οι αισθήσεις οξύνονται, η γεύση και η μυρωδιά έχουν την τιμητική τους.
Στη θέση ενός τυφλού για ένα βράδυ
«Έχετε βρει τη σαλάτα;» «Ναι, νωρίτερα, να σας την περάσουμε;»
«Προσεκτικά, νομίζω ότι ανάμεσά μας είναι το μπουκάλι με το νερό». «Κάνε θόρυβο να καταλάβω πού είσαι». «Το καλάθι με το ψωμί πού είναι; Το είχα δίπλα μου πριν από λίγο αλλά δεν το βρίσκω». «Ωχ, έχυσα το νερό». Για τους περισσότερους από εμάς, είναι από τα πιο φυσιολογικά πράγματα του κόσμου: η αποτελεσματική χρήση των μαχαιροπίρουνων, το σερβίρισμα του κρασιού στο ποτήρι, η αναγνώριση του φαγητού στο πιάτο. Το χθεσινό βράδυ όμως, τίποτα δεν ήταν όπως το ξέραμε.
Βρισκόμασταν στο περίφημο «Δείπνο στο Σκοτάδι», μια εκδήλωση που οργανώνει ομάδα εθελοντών με προβλήματα όρασης, με επικεφαλής τον δικηγόρο Βαγγέλη Αυγουλά, για τη μύηση του κοινού στην πολυπλοκότητα της καθημερινότητάς τους.
Μπήκαμε στην αίθουσα με τη βοήθεια ενός εθελοντή. Για να μη χαθούμε, μας ζήτησε να τον κρατάμε από τον ώμο για να μας καθοδηγήσει ως το τραπέζι μας. Περιμέναμε ότι σε λίγα λεπτά τα μάτια μας θα συνήθιζαν, ότι θα αρχίζαμε να διακρίνουμε φιγούρες, έστω τον διπλανό μας, αλλά η «προσομοίωση τυφλότητας» που είχαν πετύχει οι διοργανωτές ήταν εντυπωσιακή. Οι συνδαιτυμόνες είχαμε δε την εντολή να μη χρησιμοποιήσουμε κινητά τηλέφωνα, αναπτήρες ή οποιαδήποτε άλλη πηγή φωτός για να διευκολυνθούμε. Ακόμα και τα smart ρολόγια έπρεπε να σβήσουν. Στόχος ήταν να βγάλουμε εις πέρας το σκοτεινό δείπνο εκμεταλλευόμενοι τις υπόλοιπες αισθήσεις μας.
Καθίσαμε στο τραπέζι, χωρίς να βλέπουμε ποιος είναι δίπλα μας. Μπροστά μας δεν είχαμε πιάτο, αγγίξαμε όμως μαχαιροπίρουνα, ποτήρια, χαρτοπετσέτα. «Είμαι η Αναστασία, θα είμαι η σερβιτόρα σας απόψε», ακούστηκε μια φωνή πίσω μας. «Να σας πω ότι στο τραπέζι μπροστά σας έχετε ήδη την σαλάτα σας και έχετε ένα ποτήρι για αναψυκτικό. Μπορείτε να ξεκινήσετε. Ο,τι χρειαστείτε, αν νιώσετε δυσφορία, ή θέλετε να χρησιμοποιήσετε την τουαλέτα, μπορείτε να με φωνάξετε». Η απορία πώς βλέπουν οι εθελοντές σε αυτές τις συνθήκες και αν φορούν ειδικές συσκευές όρασης στο σκοτάδι λύθηκε εξηγώντας ότι είναι άνθρωποι που είτε έχουν οι ίδιοι πρόβλημα όρασης είτε έχουν εκπαιδευτεί σε αυτές τις συνθήκες και πριν αναλάβουν σε συνθήκες απόλυτους σκοταδιού να μας σερβίρουν είχαν κάνει πρόβες στην φωτισμένη αίθουσα για να εξοικειωθούν με τον χώρο.
Απλώνοντας προσεκτικά το χέρι, εντοπίσαμε την σαλάτα και το πανέρι με το ψωμί. Λίγο πιο εκεί, πετύχαμε και το αναψυκτικό. Βάλαμε νερό, βάζοντας τον αντίχειρα στο ποτήρι ώστε να ελέγχουμε τη στάθμη. Η σαλάτα αποδείχθηκε μεγαλύτερη περιπέτεια. Το πιρούνι έφτανε άδειο στο στόμα, το μαρούλι δεν ισορροπούσε πάνω του. Μία, δύο, πέντε, δέκα, στο τέλος παραδοθήκαμε και αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε (και) το χέρι. Αν έπρεπε να έχουμε τηρήσει το savoir faire σε αυτές τις συνθήκες, αποτύχαμε μεγαλειωδώς. Ακολούθησε το κυρίως πιάτο. Είχε μεγάλες μπουκιές κοτόπουλο που δεν έβλεπες τι είναι αλλά μόνο γευόσουν όταν το πιρούνι κατάφερνε τον στόχο. Πιο δύσκολο ήταν με το ρύζι. Το πιρούνι πολλές φορές ήταν άδειο.
Η εμπειρία στο τέλος ήταν πρωτόγνωρη αλλά και τρομακτική. Τρομακτική με την σκέψη τι μπορεί κανείς να πάθει αν έχει χάσει το φως του για πάντα. Όλοι καταλήξαμε ότι η όραση είναι το πιο πολύτιμο αγαθό και η πιο πολύτιμη αίσθηση από όλες τις άλλες.
Καλό είναι να την βιώσουν όλοι αυτήν την εμπειρία και για δύο ώρες να καταλάβετε τι τραβάει ένα άτομο με προβλήματα όρασης.
Προσέχετε τα μάτια σας για να έχετε....
Το «Δείπνο στο Σκοτάδι» συνδιοργάνωσε η Novartis Hellas μαζί με την Αστική Μη Κυβερνητική Οργάνωση Με Άλλα Μάτια
Σχετικά με την ΑΜΚΕ «Με άλλα Μάτια»
Η ΑΜΚΕ «Με άλλα Μάτια» ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2018 με σκοπό μεταξύ άλλων την παροχή υπηρεσιών κοινωνικής μέριμνας και συμβουλευτικής υποστήριξης σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και στις οικογένειες αυτών, την προώθηση της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, την υλοποίηση εκπαιδευτικών, ψυχαγωγικών και διαπολιτισμικών προγραμμάτων, τις συνεργασίες με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, τη λειτουργία της διαδικτυακής πύλης κοινωνικής ενημέρωσης www.meallamatia.gr, την ανάπτυξη του εθελοντισμού, την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη ή επανένταξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων, την παρέμβαση στην κοινότητα για την εξοικείωση με την αναπηρία, τη διοργάνωση της πρωτοποριακής βιωματικής δράσης «Δείπνο στο Σκοτάδι» σε όλη την Ελλάδα, τη διεξαγωγή ημερίδων και άλλα.
Περισσότερα για τις θεσμικές συνεργασίες της ΑΜΚΕ «Με Άλλα Μάτια», τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που υλοποιεί, μπορείτε να δείτε στο
http://meallamatia.services/
0 commentaires:
Enregistrer un commentaire