Ιατρικό Ανακοινωθέν
Ο Πέτρος Τατσόπουλος μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο με έμφραγμα, και εκεί διεγνώσθη με διαχωριστικό ανεύρυσμα.Μεταφέρθηκε στο Αιμοδυναμικό Εργαστήριο της Α΄ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής αμέσως, όπου διαγνώστηκε οξύ διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής.
Ο ασθενής διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε στο χειρουργείο καρδιάς επειγόντως (ώρα 12.50), όπου διαπιστώθηκε Οξύς Διαχωρισμός Ανιούσης Αορτής συνοδευόμενος από οξύ επιπωματισμό. Εγένετο χειρουργική αποκατάσταση της νόσου, η επέμβαση που διήρκεσε 5 ώρες περίπου ολοκληρώθηκε επιτυχώς και ο ασθενής διακομίσθηκε σταθερός στην Μονάδα Καρδιοχειρουργικής Ανάνηψης στις 18:15.
Κρίσιμα τα επόμενα 24ωρα
Τα επόμενα 24ωρα είναι εξαιρετικά κρίσιμα για την υγεία του Πέτρου Τατσόπουλου καθώς η συγκεκριμένη εγχείρηση για την αποκατάσταση του διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής είναι ιδιαίτερα σοβαρή και μπορεί να παρουσιαστούν επιπλοκές.
Τι είναι το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής
Συνήθως, εμφανίζεται με οξύ πόνο, ο οποίος κλασικά εμφανίζεται στο μεσοθωράκιο και αντανακλά προς την πλάτη, ανάμεσα στις ωμοπλάτες
Τι είναι ο διαχωρισμός και το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής
Όπως εξηγεί ο Αριστοτέλης Πάνος, Καρδιοχειρουργός, Διευθυντής Γ’ Καρδιοχειρουργικής Κλινικής ΥΓΕΙΑ, ο διαχωρισμός της αορτής είναι το επίμηκες “σχίσιμο” των χιτώνων της αορτής, το οποίο δημιουργεί έναν ψευδή και έναν αληθή αυλό, όπου κυκλοφορεί ή όχι αίμα. Αυτό το επίμηκες σχίσιμο των χιτώνων της αορτής ακολουθεί συνήθως μία ελικοειδή πορεία, η οποία είναι σχεδόν πάντα ίδια σε φορά και εξαρτάται από το στροβιλισμό του αίματος όταν αυτό εξέρχεται από την καρδιά κατά την καρδιακή συστολή.
Ιστορικά, η ταξινόμηση γινόταν σε δύο κατηγορίες, στην κατηγορία DeBakey Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και στην ταξινόμηση Stanford A, B. Ο διαχωρισμός κατά την ταξινόμηση DeBakey τύπου I ξεκινούσε από την ανιούσα αορτή και εκτεινόταν σε όλο το μήκος της κατιούσας αορτής. Σήμερα, ωστόσο προτιμητέα είναι η ταξινόμηση κατά Stanford A, B. Ο διαχωρισμός τύπου Α ξεκινά από την ανιούσα αορτή και επεκτείνεται σε ένα μέρος ή σε όλο το μήκος της κατιούσας αορτής, ενώ ο διαχωρισμός τύπου Β ξεκινά μετά την έκφυση της αριστερής υποκλειδίου και επεκτείνεται σε ένα μέρος ή σε όλο το μήκος της κατιούσας αορτής. Τελευταία έχει προταθεί και μία νέα ταξινόμηση, κατά το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, η οποία προσπαθεί να συμβιβάσει την ταξινόμηση κατά Stanford και κατά DeBakey. Αυτή, βέβαια, η τελευταία δεν έχει ακόμα εισχωρήσει στη βιβλιογραφία.
Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι οξύς διαχωρισμός θεωρείται αυτός ο οποίος έχει «ηλικία» μικρότερη των δύο εβδομάδων, ενώ άνω των δύο εβδομάδων θεωρείται χρόνιος διαχωρισμός.
Η επίπτωση των διαχωρισμών στο γενικό πληθυσμό είναι 2/3 για τον τύπου Α και 1/3 για τον τύπου Β.
Επίσης, αφορά 2 άνδρες για κάθε 1 γυναίκα και 1 – 5 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους και ανά έτος. Πολλές αιτίες ευθύνονται για την εμφάνιση των διαχωρισμών της αορτής. Έτσι, μπορούμε να εντοπίσουμε τις συγγενείς ανωμαλίες του κολλαγόνου, όπως τα σύνδρομα Marfan, Turner, Noonan και Ehler-Danlos.
Επίσης, οι ασθενείς με δίπτυχη βαλβίδα ή με στένωση του ισθμού εμφανίζουν πολύ πιο συχνά διαχωρισμούς της αορτής. Κλασική αιτιολογία είναι η νέκρωση του μέσου χιτώνα της αορτής, η αρτηριακή υπέρταση, διάφορες φλεγμονώδεις παθήσεις, οι διαχωρισμοί κατά την εγκυμοσύνη, οι τραυματικοί διαχωρισμοί, καθώς και οι ιατρογενείς αιτίες, οι οποίες γίνονται όλο και πιο συχνές λόγω της πολύ συχνής πλέον χρήσης διαφόρων ενδοαυλικών θεραπειών. Αυτοί οι διαχωρισμοί συνήθως προξενούνται από τη διέλευση των οδηγών-συρμάτων μέσα από τα αγγεία.
Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou
0 commentaires:
Enregistrer un commentaire