Δικαιώθηκαν με πανηγυρικό τρόπο, μετά από εννέα χρόνια, οι κάτοικοι σε περιοχή του Δήμου Λατσιών, στην Λευκωσία, τα σπίτια των οποίων γειτνίαζαν με το εργοστάσιο Astrasol. Οι κάτοικοι είχαν κινηθεί με αγωγές εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και εναντίον έξι ακόμα φυσικών και νομικών προσώπων, αφού το δικαστήριο έκρινε ότι για τις διάφορες μορφές καρκίνου που ανέπτυξαν οι ίδιοι οι ενάγοντες, αλλά και οικεία τους πρόσωπα, κάποια εκ των οποίων δυστυχώς έχουν αποβιώσει, ευθύνεται το διχλωρομεθάνιο R-40 που εξέπεμπε το εργοστάσιο. Ανάμεσα στα πρόσωπα που απεβίωσαν ήταν και ένα παιδάκι ηλικίας 3 ετών.
Την απόφαση εξέδωσε ο δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Αλέξανδρος Παναγιώτου, και αποτελεί «καταπέλτη» κυρίως για την Κυπριακή Δημοκρατία και συγκεκριμένα για το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας και την Πολεοδομία. Επίσης, η απόφαση χαρακτηρίζεται ως «σταθμός για τα εγχώρια δικαστικά χρονικά, αφού δεν υπάρχει προηγούμενο», ενώ ενδεχομένως να αποτελεί και παγκόσμια πρωτοτυπία υπό την έννοια, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, ότι «είναι η πρώτη φορά που εκδικάζεται τέτοιας φύσης υπόθεση και κρίνεται δικαστικά ότι το διχλωρομεθάνιο συνδέεται με την ανάπτυξη καρκίνων».
Στην προκειμένη περίπτωση ενάγοντες ήταν ο Θεοφάνης Χρυσάνθου και η σύζυγός του Κωνσταντίνα Μπάρκα, των οποίων το παιδί ασθένησε όταν ήταν περίπου 4 ετών. Όμως οι αγωγές στο σύνολό τους ήταν 21 και αφορούσαν σε πέραν των 50 ατόμων, τα οποία είτε απεβίωσαν είτε βρέθηκαν να παλεύουν με νόσους, όπως καρκίνο και λευχαιμία, οι οποίες θεωρείται ότι συνεκδικάστηκαν και έτσι η ετυμηγορία του δικαστηρίου τις καλύπτει όλες. Το ζήτημα του ύψους των αποζημιώσεων για τον κάθε ενάγοντα είναι κάτι που θα εξεταστεί ξεχωριστά από άλλα δικαστήρια, αφού ο κ. Αλέξανδρος Παναγιώτου είχε αρμοδιότητα να διαγνώσει μόνο το μέρος που αφορούσε τυχόν ευθύνες.
Εναγόμενοι ήταν το ίδιο το εργοστάσιο Astrasol, όπως και οι ιδιοκτήτες του Σωτήρης, Μαρούλα και Φοίβος Λιασής, καθώς επίσης ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής της περιουσίας της εταιρείας «Liasis Shoelasts Company Ltd», ο γενικός εισαγγελέας της Δημοκρατίας για το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας και την Πολεοδομία και ο Δήμος Λατσιών.
Για το εργοστάσιο , ο δικαστής διέγνωσε ευθύνη μόνο για τον Φοίβο Λιασή και όχι και για τους γονείς του, κρίνοντας μέσα από τις μαρτυρίες ότι μόνο αυτός ως διευθυντής είχε τον έλεγχο της διαχείρισης και λάμβανε τις αποφάσεις. Ευθύνη διέγνωσε και για το ίδιο το εργοστάσιο, όπως και για το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας και την Πολεοδομία, ενώ για τη «Liasis Shoelasts Company Ltd» και τον Δήμο Λατσιών απεφάνθη ότι δεν υπέχουν ευθύνης.
Το δικαστήριο υιοθέτησε ουσιαστικά ως δικά του ευρήματα τις μαρτυρίες που πρόσφεραν οι επιστήμονες Χρήστος Μακρής και Μιχάλης Βωνιάτης, οι οποίοι είχαν διεξάγει επιδημιολογική έρευνα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το διχλωρομεθάνιο είναι δυνητικά καρκινογόνο και ότι ευθύνεται για τις ασθένειες που ανέπτυξαν οι κάτοικοι πέριξ του εργοστασίου. Συγκεκριμένα την έρευνα και την καταγραφή των ευρημάτων διενήργησε ο αναπληρωτής καθηγητής στο Διεθνές Ινστιτούτο Κύπρου για την Περιβαλλοντική και Δημόσια Υγεία που υπάγεται στη Σχολή Επιστημών Υγείας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ), Κωνσταντίνος Μακρής, ενώ ο ειδικός υγειονολόγος- επιδημιολόγος, Μιχάλης Βωνιάτης, ασχολήθηκε με τη μελέτη της έρευνας και την επιδημιολογική ανάλυση. Είναι αξιοσημείωτο ότι η μελέτη τους αυτή εξετάστηκε πρόσφατα από δύο εγνωσμένου κύρους ακαδημαϊκούς οι οποίοι έκριναν τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε ως απόλυτα ορθή και επιστημονικά τεκμηριωμένη και ως εκ τούτου την ενέκριναν για δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Υγείας.
«Κρίνω ότι οι δύο πιο πάνω εμπειρογνώμονες βοήθησαν το δικαστήριο με την επιστημονικά εμπεριστατωμένη μαρτυρία τους να αντιληφθεί πλήρως τις αιτίες των αυξημένων κρουσμάτων καρκίνου στην περιοχή του εργοστασίου. Αποδέχομαι εξ ολοκλήρου τη μαρτυρία και τα ευρήματά τους όπως αυτά προκύπτουν από τις μελέτες τους, τα οποία και αναγάγω σε δικά μου ευρήματα. Ειδικότερα γίνεται αποδεκτό το γενικό και σημαντικό συμπέρασμα των εν λόγω μαρτύρων πως όλα τα αυξημένα κρούσματα καρκίνου που καταγράφηκαν πέριξ του εργοστασίου, όπως και εκείνα που συνέβησαν στους εργαζόμενους στο εργοστάσιο, συνδέονται επιδημιολογικά με τις εκπομπές ή την έκθεση σε διχλωρομεθάνιο που εξέπεμπε για τουλάχιστον 16 χρόνια (1994-2009) το εργοστάσιο», ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε το δικαστήριο στα καταληκτικά του συμπεράσματα.
Το δικαστήριο απεφάνθη ότι παρόλο που από τις μετρήσεις στο φουγάρο του εργοστασίου διαφαινόταν σοβαρή υπέρβαση των ορίων του διχλωρομεθανίου, εντούτοις δεν ελήφθη οποιοδήποτε μέτρο ώστε να τερματιστεί η παρανομία και κυρίως να προστατευθεί η υγεία των κατοίκων. «Το εργοστάσιο δεν ήταν νόμιμα λειτουργούσα βιομηχανία, αφού δεν είχε εξασφαλίσει άδεια από την πολεοδομική αρχή για αλλαγή χρήσης από εργοστάσιο υποδημάτων σε εργοστάσιο μαζικής παραγωγής σολών. Είναι η θέση των εναγόντων, την οποία και υιοθετώ, ότι οι άδειες που παραχωρούνταν συνέβαλαν στη διατήρηση και παγίωση της συνέχισης της παράνομης λειτουργίας του εργοστασίου εντός της μεικτής οικιστικής - βιοτεχνικής ζώνης και ειδικότερα πλησίον κατοικιών. Μιας παράνομης λειτουργίας που δημιούργησε σημαντικά προβλήματα στην υγεία και ευημερία των εναγόντων», τονίζεται στην απόφαση.
ΑΠΕ
0 commentaires:
Enregistrer un commentaire